ธารจันทร์สำนักพิมพ์: 2017-05-28

วันเสาร์ที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2560

มาแล้วนิยายอีโรติก 20+ "เรือนกระดังงา" โหลดอ่านตอนนี้ในราคาพิเศษ!

มาแล้วนิยายอีโรติก 20+ "เรือนกระดังงา"

โหลดอ่านตอนนี้ในราคาพิเศษ!

ทำเป็น E-Books ให้อ่านแล้วกับนิยายอีโรติก 20+ เรื่อง "เรือนกระดังงา" ผลงานของนามปากกาใหม่นาม "หนามดอกงิ้ว" โหลดอ่านตอนนี้จนถึงสิ้นเดือน (มิถุนายน) ในราคาพิเศษเพียง 99 บาท จากราคาโหลดปรกติ 159 บาท

วิญญาณ ความรัก ความใคร่ สิเสน่หา

สโรชาใช้ชีวิตเรียบง่ายมาตลอดยี่สิบสองปี แต่เพราะคำขอร้องกึ่งบังคับให้เธอต้องแต่งงานกับหลานชายของแม่เลี้ยง ทำให้เธอต้องจำใจแต่งงานกับธีรภัทร ทนายหนุ่มอนาคตไกลวัยยี่สิบแปด ทว่าเมื่อแต่งงานแล้วชีวิตแต่งงานไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด มันมาพร้อมมรดกชิ้นสุดท้ายที่คุณตาทิ้งไว้ให้ซึ่งมันเป็นบ้านเก่าของแม่ ความลับหลังบานประตูเรือนไม้อายุกว่าห้าสิบปีเปิดออกพร้อมกับความลี้ลับในห้วงอารมณ์ของอิสตรี.

เรื่องย่อ

‘สโรชา’ หญิงสาววัยยี่สิบสอง ชีวิตของเธอเหมือนเพียบพร้อมทุกอย่าง หลังจากเรียนจบจากอังกฤษพ่อก็บังคับให้เธอแต่งงานกับธีรภัทร ทนายหนุ่มวัยยี่สิบแปดที่คุณพ่อไว้ใจให้ดูแลเธอ ‘ธีรภัทร’ แม้จะฐานะการเงินด้อยกว่ามาก แต่เพราะแอบรักสโรชาตั้งแต่แรกเห็นก่อนที่เธอจะไปเรียนต่อเมืองนอก เขารู้จักสโรชาได้เพราะอาของเขา ‘ดาวฉาย’ อาคนสวยวัยสามสิบหกตกถังข้าวสารแต่งงานกับ ‘มนตรี’ เศรษฐีพ้นล้านที่แม้จะอายุเจ็ดสิบแล้วแต่ยังดูหนุ่มอยู่ และเป็นพ่อของสโรชา ธีรภัทรยอมรับเงื่อนไขการแต่งงานกับสโรชาก็คือเขาต้องเป็นเขยที่แต่งเข้าบ้านเจ้าสาว

ผ่านชีวิตแต่งงานมาครึ่งปีที่หญิงสาวขอแยกห้องนอนเพราะยังไม่คุ้นกับสามีที่พ่อหามาให้ วันหนึ่งสโรชาได้รับมรดกจากแม่แท้ๆ ที่ตายจากไปตั้งแต่เธอแค่ขวบเศษ เป็นที่ดินพร้อมบ้านเรือนไทยเก่าแก่คร่ำครึอายุกว่าห้าสิบปี หญิงสาวเพียงแค่อยากรู้ว่าบ้านที่แม่เคยอยู่เป็นอย่างไร เมื่อไปดูมรดกชิ้นนั้น ตนเองกลับหลับใหลในเรือนหลังนั้นที่หอมอบอวลด้วยกลิ่นดอกกระดังงา และเมื่อตื่นมาเธอกลับไปอยู่ในร่างของ ‘คุณหนูแดง’ หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของเรือนกระดังงาและ ‘อีเรือง’ พี่เลี้ยงสาวที่ดูแลคุณหนูแดงมาตั้งแต่เด็ก แต่ความรู้สึกของ ‘อีเรือง’ ที่มีต่อ ‘คุณหนูแดง’ ไม่ใช่แค่พี่เลี้ยง แต่มันคือความรัก ความเสน่หาที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้คุณหนูแดงอยู่ที่เรือนหลังนี้กับนาง แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของนางเอง กลายเป็นสิ่งจองจำวิญญาณของอีเรือง

เมื่อสโรชาหลับในเรือนกระดังงานก็จะตื่นในร่างของคุณหนูแดงเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว เช่นเดียวกันเมื่อสโรชาในร่างคุณหนูแดงหลับใหลก็จะตื่นมาในปัจจุบัน และเพราะเรื่องราวของเรืองและคุณหนูแดงทำให้เธอเปิดใจให้ธีรภัทร เห็นความรักที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังดีของเขา รับรู้ได้ว่า เธอละทิ้งฐิถิของตัวเองและมองเขาด้วยสายตาของหญิงสาวที่มองชายคนรัก

เพียงแค่นี้ ความรักก็พร้อมจะงอกงามในหัวใจคนทั้งสองอีกครั้งหนึ่ง.

เรือนกระดังงา 20+ ราคาพิเศษ โหลดตอนนี้ถึงสิ้นเดือนนี้ (มิถุนายน)

ในราคาพิเศษ 99 บาท

จากราคาโหลดปกติ 159 บาท

.............................................................................

พิเศษโหลดอ่านตอนนี้ จากราคาปก : 309.00 บาทเราไม่ขาย

ขายในพิเศษราคาขาย : 139.00 บาท (หนังสือมีจำนวน : 506 หน้า)

เชิญติดตามนิยายของ "เพลงมีนา" และของ "ผิงดาวสำนักพิมพ์"

ในรูปแบบ E-Books ได้ตามรายชื่อด้านล่างนี้
บ่วงรักเทพบุตรมาเฟีย (ดวงใจมาเฟีย 18+)
เล่ห์วิวาห์เจ้าชายมาเฟีย (ดวงใจมาเฟีย18+)
กับดักรักสุภาพบุรุษมาเฟีย (ดวงใจมาเฟีย18+)
ปรารถนาแห่งฟาโรห์ (ชุดบัลลังก์ไอยคุปต์18+)
ไฟรักบัลลังก์ฟาโรห์ (ชุดบัลลังก์ไอยคุปต์18+)
ทาสรักลำน้ำไนล์ (ชุดบัลลังก์ไอยคุปต์18+)
ลิขิตรักในเพลิงทราย (ชุดเล่ห์รักในรอยทราย18+)
เล่ห์รักจรัสทราย (ชุดเล่ห์รักในรอยทราย18+)
เม็ดทรายใต้เรียวรุ้ง (ชุดเล่ห์รักในรอยทราย18+)
มนต์ทรายเสน่หา (ชุดเล่ห์รักในรอยทราย18+)
บุปผาร่ายรัก (นิยายจีนย้อนยุค) 18+
เล่าเรื่องลับฉบับรักร้อน 18+
แผนลวงบ่วงเสน่หา 18+
ทรายพราวแสง 18+
หนี้รัก จอมพยศ 18+
เรือนกระดังงา 20+
สาปรักรัตติกาล 18+
กลลวงรักเจ้าชายเถื่อน 18+
Friend หนึ่งความหมายหัวใจเดียวกัน
Breath ลมหายใจในฤดูรัก
รื่นรมย์ในความลวง
ยิ้มอัปสรในรัตติกาล
เพียงเสียงบนดาวเคราะห์น้อย
เพียงหนึ่งนกที่เดียวดาย
เราเป็นเพียงหมู่ปลาฝูงเดียวกัน
หรือจะเลือกอ่านแบบเป็นตอนๆ ได้ที่นี้
ขอบคุณครับ

วันอังคารที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2560

บุปผาร่ายรัก ตอนที่ 4 ซุกซ่อน

4.ซุกซ่อน

“ท่าน...ท่านแม่ ข้าว่าท่านอย่าลำบากคิดเรื่องนี้ให้ข้าเลย” เคอหลิ่งหลินยิ้มเจือนเหมือนคนปวดท้อง

“ใช่ท่านแม่ ข้าเองก็อยากทำงานรับใช้ราชสำนัก” จ้าวจิ่นสือพูดขึ้นบ้าง

“หลิ่นหลิง” ฮูหยินอี้ซิ่วเรียกสติ “เจ้าอายุยี่สิบแล้ว สาวบ้านอื่นออกเรือนตั้งแต่สิบสี่สิบห้า แต่เจ้ายี่สิบแล้วนะ เจ้าจะให้แม่รู้สึกผิดที่เจ้าไม่ได้ออกเรือนเพราะมัวแต่ช่วยงานท่านแม่ทัพหรืออย่างไร”

“สิ่งที่ข้าทำล้วนทำด้วยความเต็มใจยิ่งแล้วท่านแม่” นางทำหน้าหมองก่อนจะเหลือบตามองคนที่โดนชะตากรรมเดียวกันแล้วฉีกยิ้มออกมา “ถ้าจ้าวจิ่นสือยังไม่ได้แต่งงาน ข้าจะแต่งก่อนก็กระไรอยู่นะเจ้าคะ”

“เดี๋ยวๆ เจ้าอย่ามาโบ้ยใส่ข้านะ” จ้าวจิ่นสือหันไปถลึงตาใส่เคอหลิ่งหลิน

“ถ้าจิ่วสือยังไม่ออกเรือนข้าจะออกเรือนก่อนได้อย่างไรกัน” เคอหลิ่งหลินชิงพูดขึ้นมาก่อนแล้วแสร้งทำหน้าเป็นห่วงเป็นใยน้องชายที่อายุอ่อนกว่าเพียงครึ่งปีเท่านั่น

“แต่ว่ากันตามจริงคนเป็นพี่สมควรออกเรือนก่อนน้องมิใช่หรือ” เอาซิ! หากนางอยากเป็นพี่สาวนักเขาก็ยกตำแหน่งให้นางได้แต่งงานก่อนเขา

“จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร ยิ่งเจ้าเห็นข้าเป็นพี่ พี่สาวคนนี้ก็มีหน้าที่ต้องดูแลน้องชายให้เป็นฝั่งเป็นฝาเสียก่อน” นางประสานสายตาอย่างไม่ยอมแพ้

“พอเถอะๆ จะเกี่ยงกันไปไย ถึงอย่างไรพวกเจ้าทั้งสองก็ต้องแต่งงาน” แม่ทัพจ้าวอาศัยความเป็นบิดามากำราบเด็กสองคนที่ไม่รู้จักโตเสียนิ่งสนิท “จะใครแต่งก่อนแต่งหลังก็ต้องแต่งด้วยกันทั้งคู่นั้นแหละ”

“เอาล่ะๆ เรื่องนี้คุยกันวันหลังก็ได้ เจ้าทั้งสองเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆก็ไปพักผ่อนกันก่อนดีกว่า”

“เจ้าค่ะท่านแม่”

แม่ทัพกับฮูหยินออกจากห้องไปแล้วเคอหลิ่งหลินก็ถอนหายใจยาวก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร แล้วเดินออกมาด้านนอก

“ที่หลังของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” จ้าวจิ่นสื่อส่งเสียงถามเจือความห่วงใย

“ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ข้าแค่กลิ้งล้มไปหลายตลบและตกหลังม้าไปครั้งสองครั้งเท่านั้น”

“คราวหน้าคราวหลังเจ้าก็เลิกเอาตัวเองมาบังข้าเสียที ข้าดูแลตัวเองได้” เขารู้ดีว่าที่นางบาดเจ็บเพราะค่อยปกป้องเขาเสมอ

เคอหลิ่งหลินหมุนตัวกลับมาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ เป็นรอยยิ้มแบบที่จ้าวจิ่นสือรู้ดีว่านางมักตีหน้าซื่อให้คนอื่นหลงกลอยู่เสมอ นางยื่นมือไปบีบปลายจมูกของเขาราวกับอีกฝ่ายเป็นเด็กน้อย

“หลิ่งหลิน!” จ้าวจิ่นสือปัดมือของนางออก เขาอุตส่าห์เป็นกังวลแต่นางกลับทำเหมือนเขาเป็นน้องชายที่นางต้องดูแลเคอหลิ่งหลิน

“เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่เป็นอะไรง่ายๆ ยังไงต้องมีชีวิตอยู่ดื่มเหล้ามงคลของเจ้าแน่ๆ” เคอหลิ่งหลินหัวเราะคิกคักไม่ได้มีกิริยาอ่อนหวานอย่างหญิงสาวทั่วไป

“เจ้าอย่ามาผลักภาระให้ข้า”

“อย่างไรกัน เจ้ามีหญิงที่หมายปองในใจแล้วหรือไม่”

จะว่าไปก็อย่างที่ท่านแม่พูด อายุขนาดพวกเขาควรแต่งงานออกเรือนกันได้แล้ว แต่ด้วยติดภารกิจชายแดนซึ่งก็เหมือนข้ออ้างเสียมากกว่าทำให้ทั้งคู่ยังไม่ได้แต่งงาน สำหรับเคอหลิ่งหลินไม่มีคำว่า ‘แต่งงาน’ อยู่ในหัวน้อยๆของนางเลย หากไม่ได้หมายความว่านางจะไม่มีชายในดวงใจนี่นะ

“แล้วเจ้าเล่าไปถูกตาต้องใจบุรุษบ้านไหนเข้าถึงขนาดฝึกเป่าขลุ่ย เขียนภาพแถมยังอ่านตำราโคลงกลอนต่างๆอีก”

“จ้าวจิ่นสือ!” นางถลึงตาใส่แถมยกหมัดขึ้นข่มขู่

แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะร่าด้วยความสะใจเพราะเขารู้ความลับของนาง อย่างเคอหลิ่นหลิงนะหรือจะอยู่ดีๆ ลุกขึ้นมาทำตัวเป็นกุลสตรี ท่วงท่าการเดินหรือรับประทานอาหาร ตลอดจนฝึกดนตรีหรือเขียนภาพ ทั้งที่ก่อนหน้านี่ท่านแม่เคยหาอาจารย์มาฝึกสอนแต่นางก็แทบไม่สนใจเลยสักนิด จนท่านแม่อ่อนใจยอมตามใจนางไม่ส่งใครมาอบรมนางอีก

“เอาน่าพี่สาว อยากให้ข้าส่งเกี้ยวขนาดแปดคนหามไปรับเจ้าบ่าวบ้านไหน ข้าก็ยินดีช่วยเหลือให้พี่สาวได้แต่งงานออกเรือน”

“นี่เจ้าอยากเห็นออกจากบ้านเจ้าไปเร็วๆละซิ” เคอหลิ่งหลินแสร้งก้มหน้ายกหลังมือขึ้นเช็ดที่ขอบตา

จ้าวจิ่นสือปรายตามองแล้วส่งเสีย เหอะ! ในลำคอ “เจ้าใช้ลูกไม้นี่กับข้าไม่ได้หรอก”

มือที่แสร้งเช็ดน้ำตาชะงักไปแล้วเงยหน้าขึ้นกัดฟันฉีกยิ้มให้ “เรียกข้าว่าพี่สาว แต่จิกกัดข้าได้ทุกคำ”

“ก็ใครอยากให้เจ้าเรียกข้าว่าน้องชายล่ะ” เขากอดอกยืนตัวตรง แน่นอนว่าเวลานี้เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มรูปร่างผอมบางคนนั้นอีกแล้ว และจะไม่หลงมารยาของนางอีกแน่ๆ

“ข้าไม่คุยกับเจ้าแล้ว” ที่ไม่อยากคุยเพราะถูกจับผิดได้นะซิ เคอหลิ่งหลินหมุนตัวกลับจะเดินกลับห้องแต่ได้ยินเสียงจ้าวจินสือเรียกไว้ก่อน

“กลับห้องไปพักผ่อนเสีย ไม่ใช่ไปแอบเป่าขลุ่ยให้ต้นไม้ในป่าฟังล่ะ”

หญิงสาวกำมือแน่นข่มความโกรธ ก็แน่ล่ะเขาเป็นพยาธิในท้องนางหรือไรกันถึงได้รู้ว่านางจะทำอะไร เคอหลิ่งหลินหันมาแล้วค่อยๆฉีกยิ้มหวานอย่างฝืนใจ แล้วเดินตรงกลับห้องพักของตัวเอง

จ้าวจิ่นสือคลี่ยิ้มอ่อนโยนแบบที่จ้าวหลิ่งหลินจะไม่มีวันได้เห็นบนใบหน้าของเขา เขาเป็นห่วงนางเช่นพี่น้องห่วงใยกัน หลายปีมานี่เขาคอยเฝ้ามองดูนางเสมอ แม้คนอื่นจะไม่กล้ามองนางเต็มสองตาเพราะหวาดกลัวชื่อเสียงของ เคอหลิ่นหลิง แต่กระนั้นนางก็เป็นคนที่จิตใจอ่อนโยนและขี้สงสารคนเป็นที่สุด นางยอมเจ็บตัวเองเสียดีกว่าจะต้องลงมือฆ่าใคร หากแต่เมื่อใดที่ต้องพรากลมหายใจของมันผู้นั้น นางก็กลับสงบนิ่งและดูเหี้ยมโหดอย่างที่ใครต่อใครลื่อกันไป ก็เพราะเช่นนี้นางจึงไม่มีใครกล้ามาสู่ขอแต่งงาน ดูว่านางเองก็ไม่ได้เดือดร้อนใจอะไรนัก แต่ในบางครั้งเขารู้สึกว่านางคงมีชายในดวงใจที่ทำให้นางอยากเป็นหญิงสาวในหัวใจของเขา นางถึงได้พยายามทำอะไรที่ไม่เคยทำแม้จะดูขัดเขินนัก

ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ นางจะปิดเขาได้นานแค่ไหน เขาแค่ไม่อยากสืบเท่านั้นหรอกนะ ใครกันหนอที่ทำให้พี่สาวของเขาหวั่นไหวได้เพียงนี้.

.............................................................................

พิเศษโหลดอ่านตอนนี้ จากราคาปก : 309.00 บาทเราไม่ขาย

ขายในพิเศษราคาขาย : 139.00 บาท (หนังสือมีจำนวน : 506 หน้า)

เชิญติดตามนิยายของ "เพลงมีนา" และของ "ผิงดาวสำนักพิมพ์"

บุปผาร่ายรัก ตอนที่ 3 ซุกซ่อน

พิเศษโหลดอ่านตอนนี้ จากราคาปก : 309.00 บาทเราไม่ขาย

ขายในพิเศษราคาขาย : 139.00 บาท (หนังสือมีจำนวน : 506 หน้า)

เพียงร่างงามระหงเดินเข้ามาในห้องก็เรียกสายตาของทุกคนให้หันไปมอง เคอหลิ่งหลินเดินอย่างสำรวมกิริยาไปนั่งที่โต๊ะซึ่งมีสำรับอาหารพรั่งพร้อม แม่ทัพจ้าวและฮูหยินส่งยิ้มให้อย่างโล่งใจที่เห็นลูกสาวบุญธรรมกลับมาด้วยร่างกายที่ไม่บุบสลาย ส่วนจ้าวจิ่นสือคีบเนื้อห่านย่างเข้าปากไม่รอให้นางมาถึงด้วยซ้ำ
                “ขออภัยที่ทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่ต้องรอเจ้าคะ” เคอหลิ่งหลินพูดน้ำเสียงเบาฟังดูอ่อนหวาน แต่ทำให้จ้าวจิ่นสือหัวเราะออกมา นางตวัดสายตามองพร้อมเม้มปากแน่นสะกดความไม่พอใจที่น้องชายต่างสายเลือดพยายามยั่วยุนาง
                “จิ่นสือ” มารดาปรามด้วยน้ำเสียงแล้วส่ายหน้าไปมา “เอาเถอะ เห็นว่าเจ้าหิว แม่ให้คนเตรียมของบำรุงเจ้าไว้แล้ว”
                “ขอบคุณเจ้าคะ”
                ท่าทางเรียบร้อยดุจคุณหนูผู้สูงศักดิ์ทำให้จ้าวจิ่นสือถึงกับแหงนหน้าหัวเราะ เคอหลิ่งหลินไม่อาจสะกดอารมณ์ของนางได้อีก นางเผลอยกมือทุบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืนชี้หน้าผู้ที่ให้คำมั่นสัญญาว่าจะเป็นน้องชายนางไปตลอดชีวิต
                “จ้าวจิ่นสือ!”
                ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ มือใหญ่ของนักรบผู้กล้าก็ใช้ตะเกียบคีบขาห่านส่งเข้าปากนาง ด้วยความหิวและความโกรธนางงับลงทันที และกว่าจะรู้ตัวว่าหลงกลเจ้าน้องชายเข้าให้ก็ตอนที่นางลิ้มรสนุ่มละมุ่นของห่านอบน้ำผึ้งในปากของนางเอง เคอหลิ่งหลินจำใจนั่งลงที่เดิมแล้วใช้มือหยิบจับอาหารเป็นปกติ โธ่! นางอุตส่าห์แอบฝึกมารยาทมาอย่างดีแต่ก็ต้องหลงกลน้องชายเผยนิสัยเดิมออกมาได้ ท่านแม่ทัพและฮูหยินหันมามองหน้ากันแล้วลอบถอนหายใจเบาๆ ความใฝ่ฝันของฮูหยินอี้ซิ่วคือบุตรีน่ารักน่าเอ็นดู   แม้จะรับเคอหลิ่งหลินมาเป็นบุตรบุญธรรม แต่นิสัยนางซุกซนเหมือนเด็กรวมทั้งกิริยามารยาทก็ไม่ได้อ่อนหวานนัก ดูจะขัดกับใบหน้าที่ละมุนละไมของนางมาก
                “เอาเถิด แบบนี้ซิถึงจะดูเป็นครอบครัวเดียวกัน” แม่ทัพจ้าวโบกมือห้ามไม่ให้สองพี่น้องปะทะคารมกันอีก ไม่ถือสานิสัยของเคอหลิ่งหลินเพราะรู้ดีว่านางใช้ชีวิตอยู่ในป่าเขามาตั้งแต่เด็กก่อนที่จะเข้ามาอยู่ในกองทัพเช่นนี้
                “ลำบากเจ้าดูแลจิ่นสือจริงๆ” ฮูหยินอี้ซิ่วมองหญิงสาวอย่างเอ็นดู เพราะเคอหลิ่งหลินค่อยติดตามสามีนางในสนามรบจนบัดนี้ก็มาค่อยดูแลบุตรชายคนเดียวของนางอีก ทั้งที่เป็นหญิงก็ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างที่หญิงสาวทั่วไปพึ่งกระทำ
                “ไม่ได้ลำบากอะไรหรอกเจ้าคะ” จ้าวหลิ่งหลินพูดยิ้มๆ อิ่มเอมกับอาหารเลิศรสแล้วก็อารมณ์ดีขึ้นมาก “เป็นข้าที่ควรตอบแทนบุญคุณท่านทั้งสองที่เลี้ยงดูข้าต่างหาก”
                “การปราบกองโจรครั้งนี้นับเป็นผลงานยอดเยี่ยมมาก” บิดาเอ่ยขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่อง “แต่ก็อย่าชะล่าใจ คอยฝึกฝนตนเองอยู่เสมอ”
                “ขอรับท่านพ่อ” แม้จะเล่นหัวกับเคอหลิ่งหลิน แต่เมื่อพูดคุยกับบิดาเขาจะพูดด้วยน้ำเสียงสุขุมเสมอ นั้นเพราะเขาต้องการให้บิดายอมรับว่าเขานั้นเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบ ไม่ใช่เด็กเล็กในร่างผู้ใหญ่อย่าง เคอหลิ่งหลิน
                “ไม่เอาน่าท่านพี่ จิ่นสือก็ทำสุดกำลังแล้ว ท่านควรผ่อนหนักเบาให้ลูกชายบ้าง” มารดามักจะตกที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างพ่อลูกเสมอ คนหนึ่งแข็งคนหนึ่งอ่อน นางต้องคอยประณีประนอมทั้งสองฝ่าย
                “ตอนนี้บ้านเมืองสงบสุขดี เราถึงได้อยู่กับพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้”
                การออกไปปราบโจรป่าครั้งนี้ไม่ได้หนักหนาอะไร เพียงแต่กินเวลาไปกว่าที่จ้าวจิ่นสือคิดไว้มาก จากเดิมที่คิดว่าจะใช้เวลาเพียงแค่สามวันแต่กินเวลาล่วงไปถึงห้าวันถึงกวาดต้อนโจรป่าออกมาได้หมด รวมทั้งหัวหน้าใหญ่นั่นด้วย
                “ข้ามีเรื่องอยากท่านพ่อ โปรดเมตตาพวกเขาด้วยเถิด เพราะความยากจนหิวโหยทำให้พวกเขากลายเป็นโจร หาได้มีสันดานเป็นโจรไม่ ข้าเองก็ไม่ต้องการให้มีการหลั่งเลือดรดแผ่นดิน จิ่นสือเองก็ออมมือไม่ทำร้ายพวกเขา”
เคอหลิ่งหลินเอ่ยตามความจริงในใจ นางเอกเองก็เคยเป็นเช่นเดียวกับคนเหล่านั้นจึงเข้าใจพวกเขาเป็นอย่างดียิ่ง
                “เรื่องนั้นเจ้าอย่าได้กังวลไป” แม่ทัพจ้าวออกปากรับคำเองจึงทำให้เคอหลิ่นหลิงสบายใจขึ้น “ข้าจะให้จิ่นสือดูแลเรื่องนี้เอง”
                “ขอบพระคุณเจ้าค่ะ” ใบหน้าอ่อนหวานคลายความกังวลและแย้มยิ้มราวกับได้ของขวัญเป็นค่าตอบแทนที่นางออกไปช่วยจ้าวจิ่นสือกวาดต้อนโจรป่าในครั้งนี้
                “ช่างเถอะๆ อย่าคุยเรื่องงานเลย เอาเป็นว่าตอนนี้บ้านเมืองสงบสุข เจ้าสองพี่น้องก็เตรียมตัวเข้าเมืองหลวงเถิดนะ”
                “เข้าเมืองหลวง?” จ้าวจิ่นสือชะงักมือไปเล็กน้อย “ไปทำอะไรหรือท่านแม่”
                “ฮ่องเต้มีพระราชสาส์นให้ครอบครัวของเราเข้าวังไปร่วมงานเลี้ยง”
มารดาพูดยิ้มๆ นางไม่ได้เข้าวังไปเจอพี่น้องคนอื่นๆนานแล้ว จึงอดยิ้มอย่างคิดถึงไม่ได้ ฮูหยินอี้ซิ่วเดิมก็คือองค์หญิงอี้ซิ่ว เป็นพระขนิษฐาขององค์ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน แต่เมื่อมาสมรสกับแม่ทัพจ้าวซื่อก่วงที่แม้เดิมจะเป็นเพียงสามัญชนแต่มากความสามารถในการรบ นางก็ยินดีติดตามสามีมาอยู่ชายแดน ทว่าช่วงที่บ้านเมืองยังไม่สงบ แม่ทัพจ้าวร้องขอให้ฮูหยินและบุตรชายรั้งอยู่เมืองหลวงหลายปี จนแม่ทัพจ้าวกวาดล้างเหล่ากบฏชายแดนได้หมดจึงให้ครอบครัวได้เดินทางมาพำนักพักอยู่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
                “หมายถึงเข้าวังหรือเจ้าคะ” คิ้วเรียวก็ขมวดยุ่งขึ้นมาทันที “ข้าต้องไปด้วยหรือ”
                สำหรับเคอหลิ่งหลินแล้ว นางเคยเข้าเมืองหลวงแต่ไม่เคยเข้าวังเลยสักครั้ง เพียงแค่คิดว่าต้องอยู่ในสถานที่อึดอัดที่ต้องคอยระวังกิริยามารยาทแล้วละก็...
                “เป็นอะไรไป ผู้กล้าอย่างหลิ่นหลิงไม่กล้าเข้าวังหลวงรึ”   จ้าวจิ่นสือดูออกถึงความกังวลของนางแต่ก็อดล้อมิได้ ก็แน่ล่ะ เขาเติบในรั้วในวังก่อนออกมาใช้ชีวิตข้างนอกจึงไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลอะไร แต่สำหรับคนที่ไม่คุ้นกับพิธีรีตองต่างๆอย่างเคอหลิ่นหลิงมันคงเป็นเรื่องที่น่ากังวลไม่น้อย
                “ให้ข้าเข้าป่ายังจะดีเสียกว่า”
                ทั้งบิดามารดาบุญธรรมถึงกับสำลักน้ำชา ฮูหยินอี้ซิ่วถึงกับหัวเราะออกมาเพราะนางช่างทำเหมือนสามีของนางสมัยที่ยังทั้งสองครองรักกันใหม่ๆ นัก
                “หลินเอ๋อร์ แม่อยากให้เจ้าไปเจ้าจะไปเป็นเพื่อนแม่ได้หรือไม่”
                เคอหลิงหลินแอบถอนหายใจเบาๆ แต่ละเรื่องในวังหลวงที่ลอยเข้าหูนางไม่เห็นมีเรื่องสนุกสักเรื่อง นางจึงไม่เคยมีความคิดอยากย่างกรายเข้าไปใกล้ แต่เมื่อเห็นสายตาของแม่บุญธรรมแล้ว นางก็ได้แต่ก้มหน้าจัดการอาหารบนโต๊ะโดยไม่พูดอะไร
                “ปีนี่พวกเจ้าทั้งคู่ก็อายุยี่สิบกันแล้ว พ่อกับแม่ก็เห็นว่ามันควรแก่เวลาที่พวกเจ้าจะแต่งงานกันได้เสียที”
                อุ๊ก! แค่กๆ
                เป็นเสียงสำลักของพี่น้องต่างสายโลหิต โดยเฉพาะเคอหลิ่งหลินถึงกับเนื้อแกะติดคอ ฮูหยินอี้ซิ่วต้องยื่นมือมาทุบหลังให้นาง.

.............................................................................

พิเศษโหลดอ่านตอนนี้ จากราคาปก : 309.00 บาทเราไม่ขาย

ขายในพิเศษราคาขาย : 139.00 บาท (หนังสือมีจำนวน : 506 หน้า)

เชิญติดตามนิยายของ "เพลงมีนา" และของ "ผิงดาวสำนักพิมพ์"

วันเสาร์ที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2560

มาแล้วนิยายอีโรติก 20+ "เรือนกระดังงา" โหลดอ่านตอนนี้ในราคาพิเศษ!

วันอังคารที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2560

บุปผาร่ายรัก ตอนที่ 4 ซุกซ่อน

บุปผาร่ายรัก ตอนที่ 3 ซุกซ่อน

บุปผาร่ายรัก ตอนที่ 3 ซุกซ่อน

เล่ห์รักจรัสทราย (ชุดเล่ห์รักในรอยทราย)

ลิขิตรักในเพลิงทราย (ชุดเล่ห์รักในรอยทราย)

กับดักรักสุภาพบุรุษมาเฟีย (ชุดมาเฟียที่รัก)